Iria chegou á escola moi contenta, porque nós traia tres tesouros.

Viña co seu irmán Martiño, e co seu pai Carlos para que nós lera o seu conto preferido:

As nenas, e os nenos de 5º de educación infantil, non lle perderon ollo a ningún dos tesouriños de Iria:

Descubriron un libro novo, un gran libro,  cheíño de fermosas imaxes, de moitas cores, e de personaxes moi divertidos.

Graciñas Carlos, Iria e Martiño, por compartir con nós a » Gruffalo», o voso tesouro de papel. 

Pan de millo, caldo de verzas, empanada, chocolate das avoíñas, pan de centeo e os vianos, ese ricos bombóns que nós trouxo a profesora de 3º para gozar dos sabores da nosa terra.

E que, como podedes ver, están riquísimos….

TAN RICOS  QUE FAN QUE NÓS SINTAMOS GASTROFELICES.

Con motivo do Día do Libro organizamos  unha exposición de libros antigos na nosa escola,  para elo contamos con varios exemplares, que foron aportando varios membros da comunidade educativa.

Nas aulas traballamos cos seguintes recursos:

E  cantaremos   seguindo o ritmo de Paco Nogueiras.

E de Pablo Díaz

E   así quedou a nosa exposición de libros antigos:

As nenas e os nenos foron vendo as principais diferenzas que hai entre os libros de fai case 100 anos e os que temos agora:

Entre as diferenzas que atoparon destacaban o tipo de letra, o tamaño,  a ausencia de ilustracións, e a falla de cor.

O Equipo de Biblioteca organizou varias actividades de encontro  entre os alumnos de diferentes aulas,  e coas familias.

Hoxe desenvolveuse o apadriñamento lector, e ao longo desta semana virán ás aulas de infantil mamás dos alumnos para lerlles un conto na aula.

Para conmemorar o Día do Libro , 23 de abril recomendamos libros para pensar, para gozar e para sentir.

Comezamos coa » Horta de Simón» .

Ao chegar a primavera Simón decidíu sementar cenorias na súa horta. Preparou a terra e espallou as sementes.

Aos poucos días xa se vían as primeiras cenorias, medraron e medraron.

Simón estaba moi contento.

Daquela chegaron os seus amigos , a todos lles gustaban moito as verduras e as hortalizas, cada un quixo plantar, ou sementar a preferida na horta de Simón. Desta maneira foron enchendo a horta de cebolas, tomates, leitugas……mentrés estaban traballando con moita ansia  Simón marchou.

Os amiguiños de Simón comezaron a pensar que marchara enfadado, porque non lle deixaran sitio na horta para as súas cenorias. Pero non fora ese o motivo, marchara porque quería facer  unha pancarta.

CANDO VOLVEU  TRAIA A  PANCARTA QUE COLOCOU NO MEDIO DA HORTA…..NA PANCARTA DICÍA:

                                                        A HORTA É DE TODOS

As nenas, e os nenos de 4º de educación infantil, recoméndannos un libro que a eles lles gusta moito:

Como podemos ver a continuación, as nosas nenas, e aos nosos nenos gústalles moito traballar na horta e coidar aos animais.

Antía é unha cativa de 2º de  primaria, con ela e cos seus compañeiros e compañeiras,  comezaramos a desenvolver o proxecto de Voz Natura. Entre o proxecto, e a implicación das familias, conseguimos que a estes rapaces lles guste moito axudar nas súas casas  traballando no Agro cos tíos e cos avoíños.

Antía está tan orgullosa do seu traballo de fin de semana que quixo compartilo cos nós.

 Contándonos o nome das ferramentas  que emprega, para que se utilizan e presentándonos aos animais que axuda a coidar.

Dende aquí queremos pedirlle ás familias que nos manden fotos dos nenos, e das nenas colaborando neste tipo de tarefas, que os únen ao agro e aos avoíños.

Agradecemos a idea de Antía, que nos permitíu  crear un novo apartado, adicado a mostrar o  traballo  dos nosos alumnos/as axudándolles aos avoíños e aos parentes que viven no pobo a desenvolver as tarefas no agro.

Marcos Rodríguez Pantoja estivo en varias ocasións na nosa escola, para compartir coas nenas e cos nenos de cada grupo -clase a súa historia.

Escoitándoo descubrimos a unha persoa que tivera que soportar unha infancia moi dura, un neno maltratado pola súa madrasta, vendido polo seu pai e separado do seu irmán Juan, ao que quería moito.
Despois de vendelo  leváronllo a  un cabreiro a Serra Morena, e ali non Val do Silencio atoupo a felicidade que ata entón non coñecera. O cabreiro converteuse no seu amigo e deulle o agarimo que necesitaba.
Cando Marcos se sentía querido e protexido, o cabreiro enfermou e morreu, deixándoo só.
Marcos non quería volver coa súa familia, por que lle tiña medo ás malleiras que lle daba a madrasta, por iso cada vez que subía alguén ao monte para recoller as cabras o neno fuxía.

Deste xeito atopouse só, rodeado de lobos e sen ser capaz de pescar ou de cazar. Pasou fame e medo, chegou a sentirse desesperado. Cando xa non podía máis refuxiose nunha cova para xogar con tres lobeznos, que daquela xa eran os seus amigos. Marcos quedou durmido na cova, e cando apareceu a loba tivo tanto medo que hoxe, cando xa pasaron máis de 60 anos, ao recordar este momento fai unha pausa e queda en silencio,  tal vez porque aínda o asusta aquel intre.
A loba mirou a Marcos, e tal e como nolo conta, apiadouse del, dun ser feble e abandonado, ao que desde aquel día decidíu incorporar a súa familia. E aí comezou o que Marcos define como a súa segunda vida, sen dúbida a mellor das tres.
Aquela parella de lobos que xa tiña tres fillos adoptou a Marcos, converténdoo nun membro máis da manada.

Durante 12 anos Marcos vivíu en Serra Morena con lobos, cazaba con eles, e con eles sentíase seguro, ata que o prenderon e levaron,  lonxe do que máis quería.

Marcos comezou a súa terceira vida, de novo entre humanos, e de novo o sufrimento. Foi vítima de enganos, e de burlas, volveu sentir medo e moitas veces atopouse só.

Agora Marcos vive en Ourense en Rante, na súa casa chove e fai moito frio, por iso a comunidade educativa do noso centro decidíu apadriñalo. Comezamos coa venda de marcapáxinas para recaudar fondos e axudar a que a súa terceira vida sexa mellor do que foi ata agora.  Intentaremos cooperar económicamente no  arranxo  do teito da súa casa.

Para elo organizamos un acto de apadriñamento de Marcos, convidando ás familias do noso centro, para sentir que  dende agora é un membro máis da nosa familia-escola.

As nenas , e os nenos quixeron agradecerlle a Marcos todo o que nos ensinou, con  agasallos feitos por eles, nos que debuxaron a historia do noso afillado, unha historia de amor pola natureza e de paixón pola vida.